NIHON NO NAMI | ENGLISH

Fundacja Przyjaźni Polsko-Japońskiej NAMI oraz Biuro Festiwalowe IMPART z przyjemnością zapraszają na:
Wrocławski Festiwal Kultury Japońskiej NIHON NO NAMI (日本の波 dosł. Japońska Fala).
Festiwal jest kontynuacją bardziej rozproszonych wydarzeń zeszłorocznych, które tym razem zmieścimy w dwóch dniach (10-11 czerwca 2017, od 14.00 do 20.00) w jednym miejscu (Teatr Piosenki IMPART przy ul. Mazowieckiej 17). Nasycenie atrakcjami będzie więc wyjątkowo duże.
Honorowym patronem festiwalu jest Ambasada Japonii w Polsce, a wspierają go EU-Japan Fest Japan Committee; przedstawienie Jiutamai jest dodatkowo wspierane przez The Agency for Cultural Affairs - Government of Japan, mecenasem wystawy Kyogi Karuta jest firma Yaskawa Polska.

Najważniejsze atrakcje NIHON NO NAMI 2017:
Jiutamai: koncert japońskiej muzyki i przedstawienie tradycyjnego tańca | 11 czerwca 18.00
Rakugo: japoński komediowy teatr jednego aktora | 10 czerwca 18.00
Japońskie pieśni i piosenki
Warsztaty i pokazy japońskich mistrzów
Wystawa bonsai
Japońskie sztuki walki
Sztuka kaligrafii
Kącik dziecięcy
Japońskie kulinaria

Program festiwalu
Bilety | rezerwacje | gadżety
Kontakt | organizatorzy festiwalu

zobacz też:
Intensywne warsztaty jiutamai | 7-8 czerwca 18.00-21.00
Intensywne warsztaty shakuhachi | 7-8 czerwca 18.00-21.00

JIUTAMAI: koncert japońskiej muzyki i przedstawienie tradycyjnego tańca | 11 czerwca 18.00

Tokijyo Hanasaki – taniec, choreografia
Hana Umeda – taniec
Toshimitsu Ishikawa – shakuhachi
Yuji Kikuo – shamisen
Mitsunaga Kanda – sceniczny makijaż
Shoichi Sanagawa – kostiumy

Zoabcz i wydrukuj Pełny program koncertu jiutamai 2017 str 1-4
Zoabcz i wydrukuj Pełny program koncertu jiutamai 2017 str 2-3

Jiutamai to żeński, indywidualny taniec ukształtowany w epoce Edo w okolicach Osaki i Kyoto, w kolejnych epokach zdobywający naśladowców w prawie całej Japonii. Nazwa jiutamai pochodzi od gatunku muzyki jiuta łączącej śpiew z akompaniamentem shamisenu, trzystrunowego instrumentu szarpanego oraz mai – jednego z dwóch (obok odori) podstawowych japońskich określeń tańca. Mai charakteryzuje się elegancją i wyrafinowaniem oraz kolistymi, poziomymi ruchami, podczas gdy odori jest bardziej żywiołowy i skoczny.

W ruchach jiutamai też odnajdziemy ślady związanych z shinto szamańskich tańców rytualnych, ale duch tego tańca przesiąknięty jest typową dla estetyki zen atmosferą melancholii, wyrafinowania, poczucia zmienności i niedoskonałości rzeczy. W tym zakresie jiutamai łączy się z zapoczątkowanym w XIV wieku teatrem nō.

Historie jiutamai, opowiadane ruchem i gestem nie odtwarzają widzialnej rzeczywistości – tutaj też znajdziemy dążenie do przekroczenia bariery zmysłów i pokazania esencji rzeczy i zdarzeń, raczej sugestii niż dosłowności. Artystka ma do dyspozycji swoje ciało: jego postawę i ruch oraz rekwizyty: długie rękawy kimona, wachlarz, czasami chustkę lub parasolkę. Twarz tancerki, mimo, że widoczna, pozostaje nieruchoma i zakryta pod warstwą tradycyjnego makijażu – przypomina maskę teatru no.

Szczęśliwie dla polskich widzów, jiutamai nie zawiera ustalonego kodu znaczeń i metafor, a język postaw, ruchów i gestów odwołuje się do uniwersalnych skojarzeń. Ważniejsza od pojedynczego gestu może być atmosfera i dynamika zespolonego z muzyką tańca.

W czasie poprzedniej wizyty p. Hanasaki we Wrocławiu zawiązała się nieformalna grupa adeptek tego trudnego tańca, która próbuje rozwijać swoje umiejętności, korzystając z corocznych wizyt japońskiej nauczycielki i ćwicząc w ciągu roku pod opiekę Hany Umedy.

Wrocławskie przedstawienie stanowi część trasy koncertowej obejmującej również Kraków i Warszawę.


Tokijyo Hanasaki – tancerka i choreograf jiutamai
Stworzyła własny styl jiutamai – Hanasaki-ryu, uczy, zajmuje się promowaniem jiutamai w kraju oraz poza jego granicami.
Występowała wielokrotnie Europie, m.in. we Francji, na Litwie i dwa razy w Polsce prezentując jiutamai, a ponadto związane z tym tańcem japońskie tradycyjne sztuki, np. zakładanie kimona – kitsuke, tradycyjny makijaż i uczesanie – katsura oraz prowadząc warsztaty tańca japońskiego.
Polecamy film:
八島 （Yashima） w wykonaniu Tokijyo Hanasaki z akompaniamentem Toshimitsu Ishikawy (shakuhachi) i Koichi Kikuse (śpiew i shamisen) w niezwykłej scenerii świątyni shinto w Itsukushimie


Toshimitsu Ishikawa – wirtuoz shakuhachi
Mistrz shakuhachi, tradycyjnego japońskiego fletu bambusowego. Zdobywca wielu nagród (m.in. w Japońskim Narodowym Konkursie Muzycznym), wydał solowe płyty, występował w Indiach, USA, Szwajcarii, Polsce, Belgii, Australii i Singapurze.
Zobaczcie film:
鹿の遠音 （Shika no tone） w wykonaniu Toshimitsu Ishikawy


Hana Umeda – performerka, tancerka i instruktorka tańca Nihon Buyo
Uczennica mistrzyni Nishikawa Fukushino ze szkoły Nishikawa-ryu w To-kio. Od 2009 roku propaguje w Polsce klasyczny taniec japoński. Opracowała autorską metodę nauczania Nihon Buyo, która bierze pod uwagę różnice w używaniu ciała japońskiego i polskiego. Stworzyła serię ćwiczeń, które pomagają przyswoić sobie specyfikę japońskiego ruchu.
Taniec jest dla niej polem, na którym spotykają się jej dwie ojczyzny. Jak sama mówi „wychowane w tradycji polskiej ciało muszę przekształcać w ciało japońskie, naturalne gesty zamieniać na inne. To dla mnie najbardziej intymny, bo cielesny sposób zderzania się ze sobą Polski i Japonii”.

Tegoroczne przedstawienie, podobnie jak przedstawienie jiutamai z roku 2016, organizowane jest we współpracy z Biurem Festiwalowym Impart 2016 ze wsparciem EU-Japan Fest Japan Committee.

RAKUGO: japoński komediowy teatr jednego aktora | 10 czerwca 18.00

Mistrz Yanagiya Kosen V przedstawi dwie sztuki: Inu no me (Psie oko) oraz Shinigami ("Bóg śmierci" albo po prostu "Kostucha") – ta ostatnia znana poza Japonią z mangi i anime Showa Genroku Rakugo Shinju.
Gra słów jest istotnym elementem humoru rakugo, dlatego wybrano opowieści dające się przetłumaczyć, a polski tekst będzie wyświetlany synchronicznie na ekranie za sceną.

Co to jest rakugo?
Sarah Stark ze stowarzyszenia "Rakugo without the borders" opowiada o sztuce rakugo:
Japoński teatr rakugo jest mało znany w Europie. Jesteśmy przyzwyczajeni do komedii jednego aktora, ale na tej samotności aktora na scenie kończą się podobieństwa. Japoński aktor klęczy na poduszce, z której nie wstaje do końca przedstawienia. Jego jedynymi rekwizytami są wachlarz i chusta tenegui.
Jednak ta odmienność od europejskiej tradycji teatralnej nie oznacza, że nie możemy zrozumieć i cieszyć się rakugo.
Powstały setki historii rakugo, większość nas rozśmiesza, ale przy niektórych będziemy płakać. Sztukę rakugo w całej Japonii kultywuje około 700 rakugo-ka (akturów rakugo), głównie w okolicach Tokio i Osaki. Większość Japończyków spoza tych okolic nigdy nie widziała rakugo na żywo.
Rakugo-ka nie tylko nie zmienia rekwizytów, ale też prowadzi cały występ w tym samym stroju. Samym głosem i postawą wciela się w mgnieniu oka w rolę kapryśnego dziecka, podstępnej nierządnicy, hałaśliwego rzemieślnika albo skrupulatnej żony.
Podobnie jak we włoskiej commedia dell'arte, rakugo ma własne postaci, która wracają w wielu historiach. Jednak ich interpretacja zależy całkowicie od aktora, który dostosowuje charaktery i historie do reakcji publiczności – nikt nie może się nudzić.
W początkowej części przedstawienia zwanej makura aktor może wspomnieć o tym co zobaczył wcześniej w telewizji, o swojej rodzinie, o polityce albo o czymś co zdarzyło się za kulisami. Duża część przedstawienia jest improwizowana. Niestety w zagranicznych przedstawieniach konieczność wyświetlania przygotowanych wcześniej napisów z tłumaczeniem ogranicza możliwość improwizacji.

Jak zostać rakugo-ką?
Zostać rakugo-ką wcale nie jest łatwo. Przede wszystkim trzeba znaleźć mistrza, który zgodzi się przyjąć młodego adepta sztuki rakugo jako swojego ucznia. Jednak w większości wypadków mistrz odmówi...
Jeżeli jednak (zwykle po długim naleganiu) mistrz się zgodzi, zobowiązuje się nie tylko do przekazania swojej sztuki młodemu uczniowi (lub uczennicy), ale też do opieki nad nim (lub nad nią). W ten sposób zwraca dług jaki wcześniej sam zaciągnął wobec swojego mistrza, a tradycja taka zwykle trwa przez całe pokolenia szkół rakugo.
Przez pierwsze kilka lat uczeń praktykuje jako zenza ucząc się pomocniczych czynności za kulisami teatru rakugo, który nazywamy yose: składa kimono, przygotowuje herbatę, gra na bębnie...
Jeżeli pojawia się na scenie, to tylko w krótkich historiach. Uczniowi nie wolno umawiać się na randki, pić alkoholu ani palić.
Kiedy nauczyciele uznają, że poznał już podstawy sztuki rakugo, uczeń jest promowany do stopnia futatsume. Nie musi już wykonywać prac pomocniczych i może nosić narzutkę haori, a także umawiać się, pić i palić. I w końcu odgrywa dłuższe historie na scenie.
Po kolejnych 8-12 latach nauki, zostaje shin-uchi - mistrzem. Zwykle starszyzna decyduje o czasie awansu, czasami przeprowadza się specjalny egzamin. Kiedy rakugo-ka zostanie już mistrzem, sam może przyjmować uczniów, a w czasie przedstawień w yose występuje jako ostatni – to przywilej zarezerwowany dla najstarszych lub najpopularniejszych rakugo-ka.

Przygotuj się na raukugo!
W ramach przygotowania widzów przed zeszłoroczną wizytą w Polsce, mistrz Ichinosuke Shumputei przygotował filmowe wprowadzenie w konwencję rakugo.
Zobaczcie film: Mistrz Ichinosuke Shunputei przedstawia rakugo

Mistrz Kosen Yanagiya
Kosen Yanagiya (każdy rakugo-ka uzywa pseudonimów scenicznych, które zmieniają się wraz z rozwojem jego kariery, właściwe nazwisko mistrza to Shigenobu Kono) urodził się w 1974 roku w Jokohamie. W wieku 23 lat rozpoczął naukę u mistrza rakugo Reireisha Baou i w tym samym roku otrzymał tytuł "Wakaba". W roku 2000 został promowany do stopnia futatsume.
W 2002 zdobył Kita Topia Wakate Engei Prize. W 2006 roku przeszedł do szkoły mistrza Reireisha Bafu, w której w roku 2010 otrzymał tytuł mistrza i odziedziczył tytuł Yanagiya Kosen V.
W kwietniu 2017 zdobył piewszą (złotą) nagrodę Hanagata Engei Prize przyznawaną przez japoński teatr narodowy. Ceremonia rozdania nagród odbędzie się tydzień przed przylotem mistrza do Wrocławia.

Rakugo w mandze i anime
Do popularności rakugo w Japonii i poza Japonią przyczyniła się manga (2010-2016) i anime (2016-2017) Showa Genroku Rakugo Shinju. Wprawdzie nie zostały wydane w polskiej wersji, ale i tak zna je większość polskich miłośników japońskiego komiksu i animacji. Co ciekawe zarówno manga jak i anime spotkały się z dużym wsparciem środowiska profesjonalnych rakugo-ka. Nasz zeszłoroczny gość pani Koharu Takegawa użyczyła swojego głosu młodemu Hatsutaro (jednemu z dwóch głównych bohaterów). Wprawdzie mistrz Kosen Yanagiya nie wystąpił w anime, ale angażował się w jego promocję. Usłyszymy w jego wykonaniu opowieść "Shinigami" ("Bóg śmierci", albo po prostu "Kostucha") - centralną opowieść w Showa Genroku Rakugo Shinju.

Ilustracja: kadr z anime Showa Genroku Rakugo Shinju: Kikuhiko opowiada "Shinigami" (produkcja: Studio Deen)


Rakugo we Wrocławiu
Rakugo gościmy we Wrocławiu już drugi raz. W zeszłym roku mieliśmy okazję obejrzeć przedstawienie mistrza Ichinosuke Shunputei oraz Koharu Takegawa z roku 2016,, a niewielka grupa młodzieży i dorosłych wzięła udział w warsztatach rakugo. Wśród nich byli Rafał Iwanecki i Anita Jakubik, którzy "złapali bakcyla" rakugo i od roku wspólnie ćwiczą i próbują swoich sił we przedstawieniach w stylu rakugo wystawianych na festynach i konwentach mangi i anime.

Warsztaty rakugo

Także w tym roku będzie można wziąć udział w warsztatach rakugo. Tym razem poprowadzi je mistrz Kosen Yanagiya. Sala warsztatowa na festiwalu Nihon no Nami, niedziela 11 czerwca 15.00-18.00. Prosimy o wcześniejszą rezerwację.

Tegoroczne i zeszłoroczne przedstawienie oraz warsztaty organizowane są we współpracy z Biurem Festiwalowym Impart 2016 ze wsparciem EU-Japan Fest Japan Committee.
a ze strony japońskiej współorganizowane przez Zabutontei oraz Rakugo without borders
rakugowithoutborders@gmail.com

JAPOŃSKIE PIEŚNI I PIOSENKI w wykonaniu YUMI SATO

Yumi Sato pochodzi z miasta Shirakawa w prefekturze Fukushima. Przygodę z teatrem zaczęła w liceum, a w 1999 zdecydowała się porzucić teatr oparty na słowie i dialogu na rzecz sztuki ruchu i pantomimy.
W 2015 zamieszkała w Polsce by doskonalić swoje umiejętności aktorskie i zapoznać się bliżej z polską tradycją sceniczną i środowiskiem teatralnym Wrocławia.
Tym razem (nietypowo jak na mima) artystka zaśpiewa a cappella japońskie piosenki i tradycyjne pieśni.

W pierwszej części recitalu zaprezentujemy 3 popularne piosenki i jeden ważny ideowo wiersz z XX wieku:

1. Kitakami Yakyoku (北上夜曲) „Noc w Kitakami” to piosenka, która zrobiła nietypową, spóźnioną karierę. Tekst i melodię napisali w 1940/41 roku dwaj nastoletni uczniowie Kikuchi Noriko (1923-1990) i Mutsuo Ando (1924). Dopiero po wojnie piosenka śpiewana przez uczniów z Morioka i Sendai stawała się coraz bardziej popularna, aż na początku lat 60-tych wytwórnie płytowe odnalazły autorów, a piosenka została nagrana przez zawodowych muzyków (Wada Hiroshi i Mahina Stars, Dark Ducks, Miyako Sugawara). W 1974 roku piosenkę uhonorowano pomnikiem w Kitakami.

2. Ye Lai Xiang (夜来香), czyli „Zapach nocy” to sławna piosenka japońskiej aktorki (a potem działaczki politycznej i parlamentarzystki) Yoshiko Yamaguchi (1920-2014) urodzonej w okupowanej przez Japończyków chińskiej Mandżurii. Aktorka znana pod chińskim pseudonimem Li Xianglan wychowała się pod wpływem chińskiej kultury. Japońskie wytwórnie filmowe działające w Chinach wplątały aktorkę w wojenną propagandę. Mimo tej dwuznacznej roli film „Wieczność” z 1943 przyniósł jej sławę zarówno w okupowanych Chinach jak i w Japonii, a kilka spośród filmowych piosenek (wśród nich właśnie „Zapach nocy”) weszło do kanonu chińskiej muzyki popularnej.

3. Wiersz Kimi Shinitamō koto nakare „Nie musisz umierać” napisała w 1904 roku Akiko Yosano (1878-1942), poetka znana z feministycznych i pacyfistycznych poglądów.
Wiersz był skierowany do młodszego brata poetki, uczestniczącego w wojnie rosyjsko-japońskiej. Zarówno recytowany jak i śpiewany stał się łagodnym ale donośnym antywojennym manifestem.

4. Hana ~Subete no Hito no Kokoro ni Hana o~ czyli „Kwiaty we wszystkich sercach” albo po prostu „Kwiaty” to piosenka zespołu Shoukichi Kina & Champloose, który wsławił się połączeniem okinawskiego folku z rockiem i specyficznym brzmieniem elektrycznego sanshinu. W balladzie „Kwiaty” swojego głosu zespołowi użyczyła żona lidera. Piosenka nagrana w roku 1980 zyskała znaczną popularność pomnożoną potem dzięki ok. 60 coverom. W 2006 roku została wybrana przez Agency for Cultural Affairs do grupy 100 piosenek reprezentujących kulturę Japonii. Sam tytuł pochodzi podobno od spontanicznej wypowiedzi sprawozdawcy Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964 roku, który słowami subete no hito no kokoro ni hana o wyraził swoje wzruszenie w czasie ceremonii zamknięcia.

5. Shima-uta – to jeden z rodzajów tradycyjnych pieśni z wysp Anami w południowo-wschodniej Japonii. Styl ten został spopularyzowany na początku XXI wieku w kulturze masowej i stał się od tego czasu znany i rozpoznawany w całej Japonii. Nieco wcześniej, w latach 70-tych XX wieku, pieśni „uta” stały się popularne na Okinawie i również tą drogą trafiły do Japońskiej kultury masowej (z chyba najsławniejszym wykonaniem Rimi Natsukawy). Charakterystyczną cechą shima-uta jest porządek 8-8-8-6 sylab, którego źródło mogło znajdować się w tradycyjnych inkantacjach.
Yumi Sato zaprezentuje chyba najsławniejszą właśnie okinawską pieśń tego gatunku pod tytułem, jakże by inaczej, Shima-uta.

6. O-bon – święto i zarazem festiwal bon zwany też festiwalem lampionów jest w istocie świętem zmarłych i rodzinnym świętem przodków obchodzonym w Japonii lokalnie od lipca do sierpnia. W rodzinnym mieście Yumi Sato, Shirakwawie w prefekturze Fukushima, święto przypada na 7 sierpnia. A skoro jest święto i festiwal, to musi też być taniec. Zobaczymy zatem taniec bon z Shirikawy.

7. Kokiriko(-bushi) jest uważana za najstarszą zachowaną japońską pieśń ludową. Pochodzi przynajmniej z XV wieku i jest wciąż śpiewana w prefekturze Toyama nad Morzem Japońskim. Kokiriko to także specyficzny drewniany instrument perkusyjny o niepowtarzalnym brzmieniu używany zwykle do akompaniowania pieśni przez w tańcu przypominającym nieco szamańskie rytuały. Informacje o drugiej połowie koncertu obejmującej tradycyjną i ludową muzykę japońską już wkrótce.

WARSZTATY i POKAZY JAPOŃSKICH MISTRZÓW

Jeszcze przed festiwalem, w czwartek i piątek, 8-9 czerwca w godz. 18.00-21.00 japońscy nauczyciele poprowadzą intensywne dwudniowe warsztaty:
– tańca klasycznego jiutamai – Tokijyo Hanasaki
– gry na japońskim flecie shakihachi – Toshimitsu Ishikawa

Kolejne warsztaty będą się odbywały w czasie festiwalu (w sobotę i niedzielę 10-11 czerwca) w sali warsztatowej Teatru Piosenki Impart.
Warsztaty japońskich mistrzów dostępne sa w ramach biletów "all inclusive", obejmujących również wstęp na przedstaiwenia rakugo i jiutamai. Cennik i rezerwacja


Rakugo – warsztaty wprowadzające postawy aktorstwa rakugo dla wszystkich poprowadzi mistrz Kosen Yanagiya.
Niedziela 15:00-17:30, sala warsztatowa.


Kitsuke – warsztaty sztuki zakładania i noszenia kimono poprowadzi mistrz kostiumów Soichi Sanagawa.
Sobota 16:00-17:30, sala warsztatowa (warsztaty połączone w jednym ciągu z warsztatami makijażu).


Kaoshi – pokaz japońskiego makijażu scenicznego przeprowadzi mistrz kaoshi Mitsunaga Kanda.
Sobota 16:00-17:30, sala warsztatowa (warsztaty połączone w jednym ciągu z warsztatami kitsuke).


Shakuhachi – warsztaty gry na japońskim flecie dla profesjonalistów i amatorów poprowadzi Toshimitsu Ishikawa.
Sobota 16:00-17:45, sala warsztatowa.

Prosimy o wcześniejszą rezerwację miejsc na warsztaty.

WYSTAWA BONSAI – przygotowana przez Polską Asocjację Bonsai

Wystawa bonsai przygotowana przez Polską Asocjację Bonsai zajmie prawie całą galerię Teatru Piosenki.
W niedzielę o godz. 16.00 wystawę uzupełni prelekcja Michała Malawskiego pt. "Bonsai - niekończąca się opowieść" wprowadzającą zarówno do samych dziejów bonsai, do losu bonsaisty i w końcu do historii jednego jałowca.

Michał Malawski
Rodowity wrocławianin, od 18 lat związany z wrocławskim środowiskiem Bonsai. Założyciel i członek zarządu stowarzyszenia Polska Asocjacja Bonsai zajmującego się krzewieniem kultury i sztuki Japonii na terenie Polski. Pierwsze kroki stawiał w Akademii Bonsai we Wrocławiu pod okiem Włodzimierza Pietraszko. Współorganizator kilkunastu międzynarodowych wystaw Bonsai w Polsce. Wielokrotny reprezentant polskiej szkoły Bonsai na arenie międzynarodowej. Z zamiłowania ogrodnik i twórca Bonsai. Z powołania społecznik.

Na zdjęciach Michał Malawski i jego jałowiec chiński.

JAPOŃSKIE SZTUKI WALKI

Pokaz japońskich sztuk walki rozpocznie się w sobotę o 16.00 na scenie dużej sali Teatru Piosenki Impart.
Zaczniemy od prezentacji czterech dyscyplin: aikido, kendo, iaido i kyudo:


– Aikidō (合気道) tłumaczy się zwykle jako „zjednoczenie z energią życiową”, zostało stworzone niespełna 100 lat temu przez Morihei Ueshibę na bazie wcześniejszych technik jako sposób obrony bez zadawania ran przeciwnikowi. Polega głównie na wykorzystaniu i przekierowaniu siły i ruchu atakującego przeciwnika prowadzącym do obezwładniającego go chwytu lub rzutu. W aikido nie rozgrywa się zawodów, tylko doskonali umiejętności poprzez ćwiczenie.
Aikido zaprezentuje Birankai Polska. W galerii Teatru Piosenki będzie można też będzie zobaczyć wystawę fotografii aikido.


– Kendō (剣道) dosłownie „droga miecza”, to japońska szermierka wywodząca się z ćwiczebnych technik samurajskich. Walczy się bambusowym mieczem (shinai), a bezpieczeństwo zapewnia zbroja (bōgu). Punktowane są cięcia w głowę (men), brzuch (dō) i nadgarstek (kote) oraz pchnięcie (tsuki) w gardło.
Kendo zaprezentuje działający przy Fundacji NAMI klub Ryushinkai.


– Iaidō (居合道) oznacza „bycie w ciągłej gotowości”, a w domyśle chodzi tu o gotowość do błyskawicznego stawienia czoła przeciwnikowi, dobycie miecza i cięcie. Ćwiczy się metalowym, zwykle niezaostrzonym mieczem zwanym iaitō, tylko mistrzowie tej sztuki używają zaostrzonej katany.
Iaido zaprezentuje działający przy Fundacji NAMI klub Renshinkan.


– Kyūdō (弓道) dosłownie „droga łuku”, to praktykowane współcześnie japońskie tradycyjne łucznictwo. Charakterystyczny niesymetryczny łuk (dłuższy w górnej części, krótszy w dolnej) został opisany pierwszy raz we fragmencie chińskiej kroniki Weishu z końca III wieku dotyczącym Wysp Japońskich. Od XVII wieku łucznictwo zaczęło przekształcać się z techniki wojskowej w formę bardziej ceremonialną, a pod wpływem buddyzmu Zen także w drogę wewnętrznego doskonalenia.
Kyudo zaprezentuje Wrocławskie Stowarzyszenie Kyudo.


Po klubach sztuk walki wystąpi Grupa Kabuto, która zaprezentuje nam rekonstrukcję walki samurajów. W historycznych zbrojach wstąpią znani kendocy: Przemysław Szymiec (4 dan, reprezentant Polski) i Wojciech Ritszel (2 dan).


Blok sztuk walki zakończymy około 17:45 humorystyczną etiudą pantomimiczną "Harakiri" w wykonaniu Yumi Sato.

Dzieci będą mogły dodatkowo wcielić się w samurajów na warsztatach sztuk walki w kąciku dziecięcym.

SZTUKA KALIGRAFII

Japońska kaligrafia (書道 - shodō, dosłownie: droga pisma) opiera się na pochodzącym z Chin systemie znaków ideograficznych (kanji) oraz na uzupełniających je dwóch systemach sylabicznych. Podczas gdy w świecie Zachodu sztuka kaligrafii zamiera, w Japonii jest wciąż nauczana w szkołach i uprawiana przez rzesze artystów.


W galerii teatru w sąsiedztwie wystawy bonsai będzie można obejrzeć wystawę prac Małgorzaty MAUKO Korczak.
Wrocławska podróżniczka i artystka, absolwentka projektowania graficznego, lubuje się w rękodziele i zróżnicowanych środkach wyrazu. Z pasji do rękodzieła oraz podróży spędziła 3 miesiące w Japonii, w artystycznej szkole na kursach kaligrafii, malarstwa Sumi-e oraz Nihonga – prace z tego właśnie okresu będziemy mogli zobaczyć w czasie Nihon no Nami.


W pobliżu wystawy swoje umiejętności w dziedzinie kaligrafii będzie prezentowała i dzieliła się nimi z Państwem pisząc imiona i inne teksty na życzenie aktortka Yumi Sato, kiedy tylko znajdzie między swoimi występami scenicznymi.

KĄCIK DZIECIĘCY

"Kącik" dziecięcy będzie w rzeczywiśtosci dużym hallem przy szatni (na wprost wejścia zejście pół pietra w dół). Przez cały czas trwania festiwalu znajdziecie tam mnóstwo atrakcji dla najmłodszych!


Origami, czyli sztuka zaginania papieru, to jedna z najpopularniejszych japońskich zabaw dla dzieci (a także dla dorosłych). Zobaczcie co można wyczarować z kwadratowej kartki papieru. Dla oczekujących trudniejszych wyzwań mamy też wystawę i pokaz "dorosłego" origami w hallu galerii. Swoje prace zaprezentuje tam Aleksander Radoman.


Umiejętność jedzenia pałeczkami nie jest dla małych Japończyków wrodzona. Jednym z najpopularniejszych ćwiczeń (a przy tym doskonałą zabawą) jest przekładanie fasolek przy pomocy pałeczek. U nas fasolki zastąpimy koralikami. Zapowiada się świetna zabawa, a dla najsprawniejszych czekają nagrody!


Nie da się zaprzeczyć – japońskie stroje są po prostu urocze. Dlatego każda dziewczynka chce się przebrać w kimono (dla ścisłości będzie to raczej yukata) z kokardą na ozdobnym pasie – obi i rekwizytami w postaci wachlarza i parasolki, a każdy chłopiec chętnie wejdzie w role samuraja ubierając szerokie spodnie – hakama i koszulę – keikogi z drewnianą imitacją samurajskiego miecza – katany. Oczywiście czasami role się zamieniają i płeć piękna z zapałem pozuje z mieczami. Dla rodziców i dzieci to też świetna okazja do zrobienia niezwykłych zdjęć.

Również dorośli będą mogli przymierzyć japońskie stroje, na parterze zaraz obok wystawy bonsai.


Dōbutsu shōgi (どうぶつしょうぎ), czyli „zwierzątkowe shogi”, to stworzona przez japońskie profejonalne zawodniczki shogi (japonskich szachów): Madokę Kitao (wymyśliła zasady gry) i Maiko Fujitę (wystąpiła w roli ilustratorki) bardzo uproszczona wersja japońskich szachów łącząca trzy pomysły:
1. ograniczenie gry do 4 figur przypadających na każdego z graczy i zastosowanie planszy liczącej tylko 3 na 4 pola,
2. zastąpienie znaków kanji na bierkach łatwo rozpoznawalnymi symbolami zwierząt (lwa, słonia, żyrafy i kurczaka),
3. zaznaczenie na każdej z figur dopuszczalnych kierunków ruchu odpowiednimi kropkami i skrócenie ruchów do pojedynczych pól.

W efekcie powstała gra, której zasad można się nauczyć dosłownie w kilka minut, ale zachowująca najważniejsze elementy strategii shogi (i ogólniej szachów) wraz z niezrównaną dynamiką japońskiej wersji królewskiej gry.

Gra pojawi się w tym roku na polskim rynku pod nazwą "Złapmy Lwa" – szykujcie się świetną zabawę w domu i w szkole. A już teraz na festiwalu będzie można spróbować złapać lwa na wielkiej planszy z figurami-poduszkami i pograć na małych planszach z drewnianymi zwierzątkami.
Na najlepszego gracza czeka przypinka lwa. Będzie też można zdobyć wersję gry do samodzielnego wycięcia.

Starsi gracze znajdą zaraz obok "dorosłą" wersję japońskich szachów "shogi". W zasady tej niezwykłej gry wprowadzi zeszłoroczny Mistrz Polski, Wojciech Jedynak.

JAPOŃSKIE KULINARIA

PanDa Sushi we Wrocławiu ul. Szwedzka 17D
WARSZTATY SUSHI prowadzone przez mistrzów z wrocławskiej restauracji PanDa Sushi (znacie też zapewne pokrewny PanDa Ramen).

W programie warsztatów:
- historia sushi
- rodzaje sushi
- przygotowanie warzyw
- przygotowanie podstawowych rolek (futomaki, hosomaki, uramaki, nigiri)

Warsztaty poprowadzą:
- Czesław "Sushi" – sushi master od 8 lat w zawodzie. Na swoim koncie ma pracę w 8 restauracjach.
- Kuba Chmielowski – 5 lat w zawodzie, pracował w 3 restauracjach. Sushi to jego pasja, lubi bawić się formą i smakiem. Eksperymentuje z sosami, dodatkami, szuka nowych inspiracji.

Terminy warsztatów:
Niedziela (11.06) - 14.00-15.30
Niedziela (11.06) - 16.00-17.30
(warsztaty mogą się przedłużyć o 15 min)

Każda tura po 12 miejsc.
Warsztaty są dostępne tylko dla posiadaczy biletów "all inclusive" (obejmujących też przedstawienie Jiutamai i Rakugo).


Kame we Wrocławiu przy ul. Robotniczej 70J
Będą też KULINARNE NAGRODY dla tych, którzy najsprawniej będą przekładać koraliki pałeczkami - onigiri (ryżowe kuleczki z nadzieniem, choć zwykle ich kształt bardziej przypomina trójkąt) przygotują dwie zadomowione we Wrocławiu Japonki: Kana Sawaguchi i Kyoko Nagai, prowadzące małą restaurację z japońskim domowym jedzeniem.

PROGRAM FESTIWALU

*Gwiazdką oznaczona wydarzenia wymagające osobnych biletów lub rezerwacji

10 czerwca (sobota)
14.00 | Otwarcie wystaw i atrakcji w kuluarach i hallu i galerii
15.00-16.00 | Uroczyste otwarcie, przedstawienie gości z krótkim występem tańca jiutamai i koncertem Tokijiyo Hansaki (taniec), Toshimitsu Ishikawa(shakuhachi), Yuji Kikuo (shamisen, śpiew),
16.00-18.00 | Pokazy japońskich sztuk walki w wykonaniu wrocławskich stowarzyszeń i klubów kendo, iaido, aikido i kyudo | walki samurajów w strojach historycznych (Grupa Kabuto) | humorystyczne sceny z życia samurajów (Yumi Sato)
*16.00-17.30 | Warsztaty makijażu scenicznego (Mitsunaga Kanda) oraz kitsuke – sztuki zakładania kimona (Soichi Samagawa)
*16.00-17.30 | Warsztaty shakuhachi – japońskiego fletu bambusowago (Toshimitsu Ishikawa)
*18.00-20.00 | RAKUGO: Mistrz Yanagiya Kosen przedstawi dwie sztuki: Inu no me (Psie oko) oraz Shinigami (Bóg śmierci) oraz pytania i odpowiedzi bezpośrednio po przedstawieniu

11 czerwca (niedziela)
14.00 | Otwarcie wystaw i atrakcji w kuluarach i hallu i galerii
*14.00-15.30 | Warsztaty sushi
15:00-16:00 | Japońskie pieśni i ceremonie w wykonaniu Yumi Sato
16.00-17:00 | Sztuka bonsai – pokaz i wykład (Polska Asocjacja Bonsai)
17.00-17:30 | Karuta – japońska gra w wiersze na zdjęciach (Bartosz Horoszkiewicz)
*15.00-17.30 | Warsztaty rakugo – podstawy aktorstwa rakugo dla wszystkich (Kosen Yanagiya)
*16.00-17.30 | Warsztaty sushi
*18.00-20.00 | JIUTAMAI: koncert japońskiej muzyki i przedstawienie tradycyjnego tańca

W kuluarach, hallu i galerii (przez cały czas trwania festiwalu):
WYSTAWA BONSAI – Polska Asocjacja Bonsai
WYSTAWA KALIGRAFII – Małgorzata Mauko Korczak
WYSTAWA FOTOGRAFII AIKIDO – Stwoarzyszenie Birankai Polska
WYSTAWA ORIGAMI – Aleksander Radoman
STREFA DZIECIĘCA: origami, przebieranie w japońskie stroje, japońskie pałeczki, soroban (japońskie liczydło), gra „złapmy lwa”
STREFA GIER: hanafuda, go, shogi (japońskie szachy) z ubiegłorocznym Mistrzem Polski Wojciechem Jedynakiem
JAPOŃSKIE TRADYCJE: kaligrafia, tradycyjne ozdoby, przebieranie w japońskie stroje

BILETY | rezerwacje | gadżety

DWUDNIOWA WEJŚCIÓWKA NA NIHON no NAMI
Podstawowy bilet na festiwal kosztuje 20 zł (normalny) lub 10 zł (ulgowy). Bilety będzie można kupić od 13.30 w sobotę i przez cały czas trwania festiwalu.
Wejściówka uprawnia do korzystania w sobotę i w niedzielę w godz. 14.00-18.00 ze wszystkich atrakcji, które znajdziecie w GALERII, STREFIE DZIECIĘCEJ i STREFIE GIER oraz w DUŻEJ SALI TEATRALNEJ.

Co tam znajdziecie?

DUŻA SALA TEATRALNA
Sobota:
15.00-16.00 – ceremonia otwarcia festiwalu z krótkim przedstawieniem i koncertem JIUTAMAI (taniec: Tokijyo Hanasaki, shakuhachi: Toshimitsu Ishikawa)
16.00-17.45 – pokaz sztuk walki (aikido, kendo, iaido, kyudo), rekonstrukcja walki samurajów w historycznych zbrojach, humoreska pantomimiczna „Harakiri” w wykonaniu Yumi Sato
Niedziela:
15.00-15.45 – JAPOŃSKIE PIEŚNI i PIOSENKI (z odrobiną tańca) w wykonaniu YUMI SATO
16.00-16.45 – prelekcja „Bonsai – niekończąca się opowieść” – Michał Malawski
17.00-17.45 – prelekcja Kyuogi Karuta – Bartosz Horoszkiewicz przedstawi swoją fotograficzną pasję i niezwykłą grę karcianą polegającą na rozpoznawaniu poezji po ostatnich wersach.

GALERIA
1. Wystawa BONSAI przygotowana przez Polską Asocjację Bonsai
2. Wystawa KALIGRAFII Małgorzaty Mauko Korczak
3. Wystawa fotografii prezentującej AIKIDO
4. Wystawa niezwykłych ORIGAMI wykonanych przez Aleksandra Isona Radomana

Między drzewkami bonsai znajdziecie też stoiska:
1. Japońskich strojów z możliwością przebrania się i zrobienia pamiątkowych zdjęć
2. Przy stoisku ze strojami przeprowadzimy też kilka razy warsztaty kanzashi – japońskich ozdób do włosów
3. Stolik japońskiej kaligrafii, na którym Yumi Sato napisze w przerwach między występami Wasze imiona lub wybrane japońskie sentencje
4. Stolik origami, przy którym Aleksander Radoman pokaże jak zrobić trudniejsze origami

STREFA DZIECIĘCA
1. Origami dla dzieci
2. Japońskie stroje dla dziewcząt i chłopców
3. Japońskie pałeczki
4. „Złapmy lwa”, czyli dziecięca, niezwykle prosta, ale pouczająca wersja japońskich szachów
5. Od czasu do czasu pojawiają się też warsztaty sztuk walki

STREFA GIER
1. Shogi, czyli japońska odmiana szachów, którą przedstawi Wojciech Jedynak – zeszłoroczny Mistrz Polski
2. Go, czyli klasyczna gra strategiczna Dalekiego Wschodu
3. Stolik hanafudy – japońskiej gry karcianej (a właściwie grupy gier)

BILETY NA PRZEDSTAWIENIA RAKUGO I JIUTAMAI ORAZ NA WARSZTATY MISTRZÓW
Poza podstawowymi wejściówkami można kupić też droższe bilety, obejmujące wszystko to co bilet podstawowy oraz DODATKOWO:

1. Przedstawienie RAKUGO – japońskiego teatru jednego aktora, SOBOTA 18.00, dwudniowa wejściówka z biletem na przedstawienie kosztuje 30 zł (normalna) i 20 zł (ulgowa)

2. Przedstawienie-koncert JIUTAMAI – japońskiego tańca klasycznego z muzyką shakuhachi i shamisenu, NIEDZIELA 18.00, dwudniowa wejściówka z biletem na przedstawienie kosztuje 50 zł (normalna) i 30 zł (ulgowa)

3. Bilet „all inclusive” na oba przedstawienia (RAKUGO i JIUTAMAI) z możliwością rezerwacji dwóch warsztatów wybranych z listy poniżej. Dwudniowa wejściówka z biletem na dwa przedstawienia i dwa warsztaty kosztuje 100 zł (normalna) i 70 zł (ulgowa)

Warsztaty, spośród których można wybierać:
SOBOTA:
16.00-16.45 | Warsztaty kitsuke – sztuki zakładania kimona (Tokijyo Hansaki, Hana Umeda)
17.00-17.45 | Warsztaty makijażu scenicznego (Mitsunaga Kanda)
16.00-17.45 | Warsztaty shakuhachi – japońskiego fletu bambusowego (Toshimitsu Ishikawa)

NIEDZIELA:
14.00-15.30 | Warsztaty sushi
15.00-18.00 | Warsztaty rakugo – podstawy aktorstwa rakugo dla wszystkich (Kosen Yanagiya)
16.00-17.30 | Warsztaty sushi

Bardzo prosimy o wcześniejszą rezerwację i zakup biletów. Miejsca na niektóre warsztaty już się kończą.

Rezerwacja miejsc na warsztaty japońskich mistrzów i na przedstawienia oraz informacja:
Grażyna Pogorzelska
grazyna.pogorzelska@fundacja-nami.pl, tel. 784 694 592

Płatność przelewem na konto:
Fundacja Przyjaźni Polsko-Japońskiej NAMI
ul. Legnicka 65, 54-206 Wrocław
BANK BGŻ 60 2030 0045 1110 0000 0315 2980
w tytule przelewu prosimy podać imię i nazwisko oraz napisać odpowiednio:
[imię i nazwisko osoby rezerwującej] [liczbę biletów] [rodzaj biletów]

Bilety będzie można kupić też od godz. 13.00 w sobotę i w czasie całego festiwalu. jednak wejściówki na warsztaty do biletów "all inclusive" jak również miejsca na przedstawienia mogą zostać wczesniej wyczerpane. Informacje o wyczerpaniu biletów będziemy ogłaszać na stronie wydarzenia


W kasie biletowej będzie można nabyć pamiątkowe przypinki o średnicy 56 mm w cenie 5 zł.
Ze względu na nazwę festiwalu (Nihon no Nami = Japońska Fala) nie mogliśmy się powstrzymać od użycia najsławniejszej z japońskich fal – Wielkiej Fali w Kanagwie z drzeworytu Katsushika Hokusai.

Kontakt | Współorganizatorzy festiwalu NIHON NO NAMI

Fundacja Przyjaźni Polsko-Japońskiej NAMI
ul. Legnicka 65, 54-206 Wrocław

Biuro Festiwalowe Impart 2016
ul. Komuny Paryskiej 39-41, 50-451 Wrocław

Kontakt:
Kontakt w sprawach organizacyjnych:
– Grażyna Pogorzelska: grazyna.pogorzelska@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 784 694 592
– Julian Górski: julian.gorski@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 663 571 823

Kontakt w zakresie programu Festiwalu:
– Maciej Pogorzelski: maciej.pogorzelski@fundacja-nami.pl, tel. (+48) 502 796 050

Kontakt dla wolontariuszy (i wszystkich chętnych do pomocy):
– Zdzisław Koczarski: zdzislaw.koczarski@gmail.com

Koordynacja ze strony Biura Festiwalowego Impart
– Katarzyna Młyńczak-Sachs

Współpraca:
– Zabutontei
– Rakugo without borders
– Ryushinkai (kendo)
– Renshinkan (iaido)
– Polskie Stowarzyszenie Kyudo
– Aikikai Wrocław
– Birankai Polska